Ik ben één met mijn moeder, ik weet niet waar zij begint en ik eindig. Mijn wereld is niet groter dan mijn mama en ik.
Wij zíjn de wereld. Onze wereld is niet klein, of besloten, zij is oneindig in ruimte en vrijheid. Dit is mijn intens veilige startpunt. Vol vertrouwen ben ik in ons oneindige verbond. Zij voedt mijn ontwikkeling. Wie ik ben en wie ik kan worden, zij houdt mij niet tegen.
Mijn moeder is voor me, naast me en achter me
Soms is het nodig dat ze de stekelige bramen op mijn pad weghaalt zodat ik verder kan. Dan weer is ze naast me en zoeken we samen naar de weg. Een andere keer is ze achter me, vol vertrouwen dat ik mijn eigen pad wel vinden zal. Maar altijd voel ik haar, in mij. Als deel van mij. Omdat ze mij altijd geeft wat ik het hardst nodig heb; het vertrouwen dat ik altijd groeien zal. Niet omdat zij, of anderen mij doen leren. Nee, omdat ik ben, en dus leer.
Ik rijg de jaren aan elkaar en de grenzen van wie ik ben en waar ik eindig worden duidelijker. Ik kan los van jou de wereld ontdekken. Niet onze eigen oneindige wereld, maar ‘dat’ daar buiten. Waar kleuren en geluiden, gevoelens en meningen zijn. Prachtig, maar soms ook wel heel erg veel.
Ik voel je wel, ik sluit mijn ogen en dan zijn wij daar weer alleen. Ik voel hoe je er altijd bent en dan kan ik weer ademen, er komt ruimte in mijn borst en wanneer ik mijn ogen open, besef ik; Buiten mij is niet in mij, zoals jij, maar het is om mij heen. Ik kan de afstand vergroten, ik kan er midden in staan. Maar ik ben het niet.
Soms vind ik het moeilijk, dan raak ik in de war. De buitenwereld geeft me boodschappen die niet van mij zijn, die niet mijn waarheid zijn. En toch verwacht hij dat ik ze omarm, nee dat ik ze wordt. Want het hoort nu eenmaal zo. Dan moet ik stil zijn wanneer ik wil schreeuwen, of vooruit wanneer ik dat niet kan. Ik wil niets liever dan voelen dat het niet uitmaakt, dat ik volledig mijzelf kan zijn. Maar het is alsof ik in een richting wordt geduwd die niet de mijne is.
Langzaam begin ik te vergeten. De oneindige wereld waarin ik mijn eigen pad bewandel wordt vager. De connectie die ik met mijn moeder voel en die rechtstreeks verbonden is met mijn eigen hart is niet meer zo krachtig voelbaar als eerder. Ik wil zó ontzettend graag blijven luisteren naar wie ik zelf ben, maar er is zoveel ruis. Steeds langer ben ik van je weg, zit ik in afgesloten ruimtes. Er wordt me verteld wanneer ik moet leren en wanneer ik mag spelen.
Het is alsof mijn hart gevangen is
Wanneer ik bij je ben loop ik over, dan stromen mijn hoofd, mijn lijf en mijn hart leeg. Dan ben ik druk en onrustig, weet ik even niet meer waar ik het zoeken moet. Maar jij bent daar, ziet mij, hoort mij en stelt me weer even gerust. Bij jou ben ik welkom. Maar altijd moet ik weer weg.
Ik kan het niet meer.
Ongefilterd uniek
Ik was open in zijn puurste vorm. Maar om het vol te houden in de buitenwereld sluit ik stukje bij beetje delen van mezelf af. Laat ik anderen bepalen, beweeg ik mee op de stromen van de maatschappij. We doen het allebei, jij en ik. We kunnen niet anders.
Dapper zetten we stappen in een richting waarvan we denken dat het vooruit is
Soms is er ruimte en dan staan we stil. Maar wanneer ons ware zelf door de barsten naar buiten sijpelt dan is het alsof ons binnenste huilt. Die pijn is te rauw en het brengt ons alleen maar terug bij het onontkomelijke; Er is geen ruimte voor mijn eigen groei. Niet hier. Niet nu. We stappen door en sluiten af.
Eigenlijk blokkeren we, maar onze omgeving zegt dat we op deze manier horen te leren. Dus we gaan door met bewegen in het niets. Net zolang tot iemand zal zien dat we eigenlijk steeds verder achteruit gaan.
Ik ben een kind en ik hoor vrij te zijn. Onbezorgd. Niet gekneed tot in een mal, die door de wereld waar ik in leef, is gecreëerd.
Ik ben een moeder en ik hoor vrij te zijn. Vrij om mijn kind te begeleiden op zijn eigen pad. Alles in mij zegt dat ik hem volledig los kan laten. Niet los in de buitenwereld, nee dat juist niet. Maar hem in zijn eigen wereld los te laten, daar waar zoveel paden zijn, die allemaal de juiste zijn.
Mijn kind leert niet door wat hem aangedragen wordt, maar hij zal doorgroeien, zelfs in een beperkende wereld. De wortels van een plant stoppen niet met groeien in een te kleine pot. Ze groeien en groeien maar rond totdat ze een kluwen zijn en er geen ruimte meer is.
Of de wortels laten de pot barsten
Of de plant gaat dood
Er is maar één moment nodig.
Een moment van bewustzijn. Je ogen volledig openen, je hart volledig openen. Dat punt bereiken en weten dat jij er nog bent.
Op die plek belanden waarvan je dacht dat het de afgrond was. Dat je het niet langer kon volhouden en dat dan alles zou instorten. Dat je langzaam zou wegglijden, wanhopig om je heen graaien naar houvast. Je hoorde jezelf al smeken om redding, om veilig te blijven.
Maar de bliksem is ingeslagen en je komt tot het volledige besef dat je de echte veiligheid eerder juist kwijtgeraakt was. En dat nu je weer bij jezelf bent. Dat je voelt waar je zelf eindigt en de buitenwereld begint. De enige waarheid is je eigen pad.
Ik besta om te kunnen groeien.
Jij bent in mij gegroeid om te bestaan.
Ik ben hier om jou te laten groeien.
Loop jij je eigen pad, ik ben dichtbij.
Liefs,
Melanie
De kern van Oerzacht is de groep vrouwen die wij zijn. Wij als team zijn de worstelende kwetsbare moeders die hetzelfde ervaren of hebben ervaren in combinatie met de ervaring, deskundigheid en kennis die we in ons professionele deel van ons leven hebben opgedaan.
Je alleen en geïsoleerd voelen als moeder zou er niet mogen zijn, Moederschap is een fase van ons leven waarin we in onze kern mogen vertrouwen dat we deel uitmaken van een groep van vrouwen, een vangnet van liefde, warmte, kennis, ervaring, herkenning en kwetsbaarheid.
In onze huidige tijd is dit triest genoeg vaak het tegenovergestelde; Dit contrast van het nooit méér nodig hebben van verbinding dan nu, en tegelijkertijd juist minder toegang hebben tot dit vangnet, zorgt voor gevoelens van onzekerheid, schaamte, falen, frustratie, isolatie en eenzaamheid.
Wij vertellen je niet wat je moet doen, wij bieden niet de oplossing, maar we begeleiden jouw proces en delen onze kennis en ons hart met jou.
